Insulinoodporność to przypadłość, która dotyka coraz większą ilość osób. Wiele osób potrafi samodzielnie ją zdiagnozować, ponieważ obserwuje u siebie problemy z sylwetką typowe dla zaburzeń gospodarki cukrowej. Wskazują na to liczne objawy. Czy faktycznie jest to poważna przypadłość, czy też wymówka osób, które nie potrafią zapanować nad utrzymaniem prawidłowej diety i regularnych treningów?
Moda czy poważna dolegliwość?
Niektóre osoby wręcz bagatelizują pierwsze objawy. Mówią, że nie mają motywacji. Objawami może być przewlekłe zmęczenie, nadmierna senność, czy ciągła chęć podjadania słodkich przekąsek. Wiele z nich również zwala winę na tarczycę, czyli organ odpowiadający za przemiany metaboliczne. W przypadku odczuwania wcześniej wspomnianych objawów należy natychmiast udać się do lekarza i zrobić szereg badań krwi i moczu na czczo. Tylko takie badania pozwolą na wykrycie możliwych chorób metabolizmu lub gospodarki cukrowej. Kiedy badania wychodzą źle, nie można obwiniać danej osoby o to, co dzieje się z jej organizmem. Poparcie tezy badaniami stwierdza, że nie jest to nowa moda, a poważna dolegliwość, która w obecnym świecie dotyka coraz więcej ludzi.
Czym jest insulinoodporność?
Jest to stan organizmu, kiedy tkanki człowieka nie wykazują dostatecznej wrażliwości na działanie insuliny, pomimo normalnego lub lekko podwyższonego poziomu insulino we krwi. Insulinoodporność może być nabyta genetycznie bądź wtórna, czyli nabyta w toku życia. Choroba może być utajniona. Chorować mogą też osoby skrajnie szczupłe, które nigdy nie podejrzewałyby u siebie takich problemów. Może nastąpić upośledzenie tolerancji glukozy, a nawet cukrzyca typu 2.
Co prowadzi do powstania insulinoodporności?
Odporność receptorowa
Zmniejszenie liczby receptorów insulinowych, co prowadzi do wielu mutacji.
Odporność przedreceptorowa
Nieprawidłowa budowa cząsteczek insuliny w organizmie lub obecność hormonów we krwi, które działają antagonistycznie do insuliny, czyli na przykład kortyzol, czy hormony tarczycy.
Odporność postreceptorowa
Objawami może być zaburzona struktura cząsteczek glukozy lub nasilona lipoliza.
W skrócie można powiedzieć, że organizm nie reaguje na hormony, które są wynikiem działania zewnętrznego i wewnętrznego.
Do powstawania insulinoodporności przyczynia się oczywiście nieodpowiednia dieta oraz brak przyglądania się swojego ciału. Powodem jest również stres, który wydziela kortyzol, ciąża, nieregularny tryb życia, toksyny, niedobory witamin i leczenie farmakologiczne.
Komentarze
Napisz komentarz