Gronkowiec - co kryje się pod tą nazwą?

Gronkowce, nazywane inaczej stafylokokami stanowią grupę bakterii Gram-dodatnich. Cześć z nich zaliczana jest do patogenów chorobotwórczych zarówno dla ludzi, jak i dla zwierząt (między innymi gronkowiec złocisty - Staphylococcus aureus). Pozostałe natomiast stanowią jedynie naturalną florę bakteryjną ludzkiej skóry (np. Staphylococcus epidermidis oraz Staphylococcus saprophyticus) lub nie mają dla ludzi znaczenia.

Gronkowiec - objawy zakażenia.

Gronkowce, w zależności od drogi zakażenia i innych okoliczności, mogą wywoływać symptomy ze strony różnych narządów i układów. Jeśli chodzi o te najczęściej atakowane, a tym samym najczęściej dające objawy, można wymienić:

• Układ pokarmowy.
• Skóra i błony śluzowe.
• Układ oddechowy.
• Rzadziej - mięsień sercowy, opony mózgowo-rdzeniowe.

Gronkowiec - zatrucie pokarmowe.

Najczęściej dochodzi do niego w momencie spożycia przeterminowanej lub niewłaściwie mrożonej żywności. Gronkowiec do organizmu może również dostać się na nieumytych rękach, mających kontakt ze skażonym pokarmem lub chorymi ludźmi. Pierwsze objawy pojawiają się nagle, najczęściej po upływie kilku godzin od tego incydentu i są reprezentowane przez:

• Nudności i wymioty.
• Biegunka (najczęściej miernie nasilona).
• Znaczne osłabienie.
• Gorączka (w okolicach 38 stopni Celsjusza).
• Kurczowe bóle brzucha.

Choroba zwykle trwa krótko i ustępuje samoistnie. Bardzo ważne jest jednak przeciwdziałanie odwodnieniu, będącym jednym z najgroźniejszych powikłań, szczególnie u małych dzieci i osób starszych.

Gronkowiec skóry - zapalenie mieszków włosowych, figówka oraz czyrak.

Zapalenie mieszków włosowych, figówka oraz czyrak są ostrymi stanami zapalnymi skóry wywołanymi przez patogen, jakim jest gronkowiec (najczęściej gronkowiec złocisty). Spośród nich największe zagrożenie niesie ze sobą czyrak, a zwłaszcza jego forma gromadna, która w części przypadków może być nawet śmiertelna.

Zapalenie mieszków włosowych należy do najczęstszych zakażeń bakteryjnych skóry. Do jego wystąpienia dochodzi zwykle na podłożu urazu mechanicznego lub przewlekłego drażnienia. Typową zmianą, charakterystyczną dla tego stanu chorobowego jest bolesna, drobna, żółta krostka, często przebita włosem. Nieleczone ustępuje zwykle samoistnie.

Figówka jest stanem analogicznym do zapalenia mieszków włosowych, również powodowanych przez patogen, jakim jest gronkowiec. Różnica tkwi w tym, iż w przypadku tej choroby zmiany dotykają skóry twarzy i głowy oraz mają charakter bardziej nasilony. Ze względu na większą rozległość zmian chorobowych i bliskość struktur takich jak mózg, czy oczy, figówka stanowi większe niebezpieczeństwo i jako taka musi być skonsultowana przez lekarza oraz odpowiednio leczona.

Czyrak stanowi najniebezpieczniejszą formę gronkowcowego zakażenia skóry. W przypadku tej choroby stanem zapalnym objęty jest zarówno mieszek włosowy, jak i tkanki go otaczające. Objawia się to znacznym obrzękiem, bólem oraz czerwono-fioletowym guzkiem zapalnym. Nieleczony może szerzyć się na sąsiednie tkanki i doprowadzić nawet do śmierci w wyniki uogólnionego zakażenie gronkowcowego.

Gronkowiec - zakażenia układu oddechowego.

Gronkowiec jest jednym z najczęstszych przyczyn bakteryjnego zapalenia dróg oddechowych u człowieka. Najczęściej do zakażenia do chodzi po przebyciu infekcji wirusowej lub w innych przypadkach, gdy organizm jest osłabiony. W obrębie dróg oddechowych gronkowiec najczęściej może wywołać następujące choroby:

• Zapalenie tchawicy.
• Zapalenie oskrzeli.
• Zapalenie migdałków.
• Zapalenie płuc (zwłaszcza szpitalne zapalenie płuc wywołane przez szczepy MRSA - gronkowca złocistego opornego na penicylinę).

Wszystkie wyżej wymienione stany stanowią duże zagrożenie i winny być leczone przez lekarza. W przypadku braku poprawy lub ciężkiego przebiegu może być konieczna nawet hospitalizacja.

Gronkowiec - leczenie.

Zakażenie wywołane przez gronkowce leczy się, stosując antybiotyki. Spośród nich, najczęściej stosowanymi grupami leków są:

• Penicyliny.
• Cefalosporyny.
• Tetracykliny.
• Makrolidy.
• Glikopeptydy.
• Aminoglikozydy.

Niestety, ostatnimi laty obserwuję się znaczny wzrost oporności gronkowców na znane ludziom leki przeciwbakteryjne (antybiotyki). Zaczyna stanowić to ogromny problem zarówno dla lekarzy, jak i chorujących pacjentów. Szczególnym przykładem tego zjawiska jest pojawienie się szczepów MRSA (gronkowiec złocisty oporny na działanie penicyliny) - szczepy te najczęściej znajdywane są w szpitalach, gdzie wywołują głównie szpitalne zapalenie płuc.

Gronkowiec - czy należy się go bać?

Gronkowce od tysięcy lat współistnieją z ludźmi i prowadzą z nimi wojnę. Ostatnie 100 lat, od czasów odkrycia penicyliny i rozpoczęcia się ery antybiotyków, to okres dominacji ludzi. Nie ulega jednak wątpliwości, że w dobie coraz większej ilości szczepów opornych (między innymi szczepów MRSA), okres ten chyli się ku końcowi. Jedyne co nam pozostaje to liczyć na nowe odkrycia naukowe, a we własnym zakresie dbać o higienę i stan odporności swojego organizmu. 

POLECAMY!