Rabarbar to jedna z najpopularniejszych roślin występujących w przydomowych ogródkach. Obecnie nieco odchodzi się od jego hodowli, ale u naszych mam i babć ciągle jest on częstym wyborem. Najbardziej znanym sposobem konsumpcji tej rośliny jest spożywanie surowych łodyg, z odrobiną cukru. Nie było to co prawda do końca zdrowe, ale za to jak smakowało! Przyjrzyjmy się dokładniej temu, jakie korzyści daje spożywanie tej rośliny?

Rabarbar - pochodzenie

Rabarbar należy do rodziny roślin rdestowanych i zwany jest także rzewieniem. jego charakterystyczną cechą są ogromne liście przyczepione do długich, grubych ogonków. Najbardziej rozpowszechnionymi gatunkami tejże rośliny są: rabarbar lekarski, ogrodowy, kędzierzawy i dłoniasty.

Gatunek znany nam z ogrodów to nic innego jak rabarbar ogrodowy. To on właśnie sprawiał, że nasze dzieciństwo było bardziej kwaśne. W medycynie wykorzystywany jest natomiast rabarbar lekarski, który różni się od ogrodowego wysokością - sięga nawet 3 metrów. Jego właściwości znane są głównie w Chinach.

Do Europy przybył w XVII wieku z Azji, gdzie był już wcześniej znany i regularnie stosowany. Początkowo na naszym kontynencie był stosowany jako środek na przeczyszczenie i wzmocnienie apetytu. W Polsce rabarbar traktowany jest jako warzywo, natomiast w Stanach Zjednoczonych jest owocem.

Właściwości rabarbaru

Rabarbar jest byliną bogatą w składniki odżywcze. Jest świetnym źródłem witamin: C, E, K oraz A. Spożywając tę roślinę przyswajamy także duże ilości fosforu i potasu. Rabarbar wykazuje również działanie przeciwzapalne i przeczyszczające. Dzięki dużej zawartości błonnika reguluje procesy trawienia, a także jest niezastąpiony przy problemach ze wzdęciami. Wspiera także funkcjonowanie układu krwionośnego.

Właściwości estrogenne rabarbaru są szczególnie ważne dla kobiet cierpiących na problemy z cerą trądzikową, a także tych w okresie przekwitania. Mężczyźni, którzy chorują na przerost prostaty również powinni często spożywać rabarbar, który dzięki obecności rapontycyny pomaga w wyżej wymienionych schorzeniach.

Po upieczeniu, w rabarbarze wytwarza się polifenol zwany rapontygeniną. Zapobiega on rozwojowi komórek rakowych i sprawia, że rabarbar wykazuje działanie przeciwutleniające i antyalergicznie.

Warto także nadmienić, że rabarbar jest niskokaloryczną roślina. Spożycie 100g ogonków dostarczy do organizmu jedynie 20 kalorii. Dzięki temu mogą go bez obaw jeść osoby, którym zależy na zrzuceniu masy.

Ponadto rabarbar jest warzywem, które łagodzi skutki stresu i zapobiega jego powikłaniom. Działa także odkwaszająco na organizm, niwelując skutki złego samopoczucia.

Należy jednak pamiętać, że w rabarbarze znajdują się spore ilości kwasu szczawiowego. Występują one głównie w końcówkach, dobrze więc jest je ucinać. Kwas szczawiowy jest odpowiedzialny za wypłukiwanie wapnia z kości, niszczenie zębów i powstawanie kamieni nerkowych. Z tego powodu polecane jest jedzenie rabarbaru nie częściej niż co 3 dni. Kwas szczawiowy rozkładany jest w procesie pieczenia.

Zawarta w warzywie witamina K odgrywa istotną rolę w mózgu i jest odpowiedzialna za zdrowie neuronów. Może zapobiec utlenianiu się komórek mózgowych, co opóźnia, a nawet może zapobiec chorobie Alzheimera.

Zastosowanie rabarbaru w kuchni

Rabarbar można spożywać na wiele różnych sposobów. Do jedzenia nadaje się tylko i wyłącznie ogonek liściowy, który należy wyciąć przy korzeniu i oczyścić z liści. Dysponując ogonkami można już przygotować dowolne danie z rabarbarem.

Rabarbar smakuje bardzo dobrze zarówno na surowo, jak i upieczony czy ugotowany. Surowe łodygi rabarbaru są bardzo kwaśne, więc najlepiej spożywać tylko te, które są różowe lub czerwone. Bardzo popularnym rozwiązaniem jest posypanie ich cukrem. Nie jest to jednak do końca zdrowe i niskokaloryczne, dlatego dużo lepiej osładzać je stewią, ksylitolem lub maczać w miodzie. Warto także obrać je przed spożyciem, gdyż zewnętrzna warstwa łodygi jest dość łykowata.

Świetnym pomysłem na wykorzystanie rabarbaru jest wykonanie z niego kompotu. Jest on przepyszny i znakomicie gasi pragnienie w upalne dni. Ugotowanie kompotu z rabarbaru jest bardzo proste. Wystarczy tylko pokroić go wcześniej na mniejsze kawałki, zalać wodą i posłodzić. Po pewnym czasie kompot jest gotowy. Żeby uatrakcyjnić smak można dodać także innych letnich owoców takich jak truskawki, maliny czy śliwki.

Kolejnym znanym i dobrym sposobem na wykorzystanie łodyg rabarbaru jest wykonanie z nich ciast. Spód może być kruchy, biszkoptowy, a rabarbar może znajdować się na górze jako dekoracja. Znanym sposobem jest także wykonanie drożdżowego ciasta z rabarbarem, z którego można wykonać właściwie wszystko, od placka zaczynając, na słodkich bułeczkach kończąc.

Rabarbar bardzo często wykorzystywany jest do przygotowania tart. Spód tarty najlepiej wykonać z pełnoziarnistej mąki, a samo nadzienie z rabarbaru najlepiej podsmażyć lub zmiksować i stworzyć mus. Nadzienie do tart znakomicie będzie komponować się z budyniem, kisielem czy innymi lepkimi substancjami. Możliwości jest mnóstwo i warto eksperymentować. A nuż stworzy się małe dzieło sztuki.

Rabarbar można wykorzystać również jako składnik syropu, dżemu czy wina.

Najlepszy smak mają rośliny zebrane przed końcem czerwca, później łodygi mogą być gorzkie. Żeby zachować świeżość jak najdłużej, rabarbar można przez długi czas przechowywać w lodówce, a nawet zamrozić.

Przeciwwskazania w spożywaniu rabarbaru

Jak już zostało wspomniane wcześniej, nie wolno spożywać tej rośliny zbyt często, ze względu na obecność kwas szczawiowego, który bardzo źle wpływa na nasze zdrowie. Na rabarbar powinni uważać także mężczyźni o niskim poziomie testosteronu. Spożywanie tej rośliny może tylko pogłębić problem i jeszcze bardziej obniżyć ilość tego hormonu w organizmie. Uważać na niego powinny także kobiety karmiące piersią, gdyż wraz z mlekiem do organizmu dziecka przejdą składniki wywołujące przeczyszczenie. Żeby uniknąć biegunki u maleństwa, lepiej powstrzymać się od spożywania rabarbaru pod każdą postacią.